Cumhurbaşkanı Erdoğan, 2019 seçimlerinin ardından İstanbul Büyükşehir Belediye Meclisi’nde çoğunluğu yakalayamayan Ekrem İmamoğlu ve Ankara Büyükşehir Belediye Meclisi’nde aynı durumu yaşayan Mansur Yavaş için “topal ördek” benzetmesi yapmıştı. Bu ifadeyle, Amerika Birleşik Devletleri’nde başkan ile Kongre’nin aynı partiden olmaması durumunda kullanılan “topal ördek” kavramı akıllara geldi. İstanbul’da CHP 186 sandalye kazanırken, AKP 129 ve MHP 2 sandalye elde etti. Benzer şekilde, Ankara’da CHP 90 sandalye kazanırken AKP 45, MHP ise 10 sandalye kazandı. Bu durumda CHP, Ankara ve İstanbul belediye meclislerinde diğer partilerin üzerinde bir üstünlük sağlamış oldu.
Ekrem İmamoğlu’nun engellenen projeleri arasında kamu bankalarından alınacak kredilerle yapılacak kreş, yurt ve metro projeleri, yeni taksi hizmetleri, arıtma tesisi ve altyapı için gereken krediler gibi birçok proje yer alıyor. Ayrıca şehit, gazi ve engelli ailelerine halk ekmek büfesi açma önerisi, cemevlerine ibadethane statüsü verilmesi teklifi de reddedilen projeler arasında yer almaktadır. Mansur Yavaş ise Ankara’da Tatlar Atıksu Arıtma Tesisi iyileştirme projesi, ASKİ’nin iletim hatlarının yenilenmesi için kredi talebi, EGO’ya alınması planlanan 300 otobüs için kredi isteği gibi birçok projeyle karşı karşıya engellerle karşılaşmıştır. Bunun yanı sıra Etimesgut İstasyon Caddesi Alternatif Bulvar Projesi, köprülü kavşak projeleri ve köy yolları için kredi talebi de AKP ve MHP üyelerince reddedilmiştir.
Özetlemek gerekirse, CHP’li belediye başkanlarının, belediye meclislerinde çoğunluğu sağlayamamaları sebebiyle gerçekleştirmek istedikleri birçok proje AKP ve MHP’li meclis üyeleri tarafından reddedilmiştir. Hem İstanbul hem de Ankara’da başkanların engellenen projeleri, hizmetlerin yerel düzeyde duraksamasına neden olmuş ve tartışmalara yol açmıştır. Bu süreç, belediyeler arasındaki ilişkilerin ve siyasi dinamiklerin nasıl şekillendiğini göstermesi açısından önemlidir. Mevcut durum, belediye başkanlarının yerel hizmetleri yürütme konusundaki zorluklarını ve karşılaştıkları engelleri açık bir şekilde ortaya koymaktadır. Bu çerçevede, Türkiye’deki belediye yönetimleri ve siyasi partiler arasındaki ilişkilerin nasıl ilerleyeceği merak konusu olmaya devam edecektir.
