Bekir Coşkun, Türk basınında önemli bir isim olarak anılmaktadır. 2020 yılında hayata veda eden Coşkun, okurları için büyük bir kalemi, eşi Andree için ise büyük bir aşkı temsil etmektedir. Şanlıurfa Tülmen köyünde doğan Coşkun’un ölümü, ailesi, dostları ve okuyucularını derinden etkilemiştir. Onun hoşgörüsü, güleryüzü, hayvan sevgisi, sanata olan düşkünlüğü ve keskin kaleminden bahsedilmektedir. Bugünlerde mezarı Şanlıurfa Tülmen köyünde ziyaret edilecektir.
1945 yılında Tülmen köyünde doğan Bekir Coşkun, babasının nahiye müdürü olması sebebiyle çocukluğunda sık sık okul değiştirmiştir. Edebiyat meraklısı olan babasının sohbetlerinden etkilenen Coşkun’un kalemi ve zihni, bu sohbetlerle şekillenmiştir. Gazetecilik kariyerine başlamadan önce çok sayıda fotoğraf makinesi ile dolaşan yerel muhabirlerle tanışmış ve bu mesleği seçmeye karar vermiştir. Ankara’da üniversite okurken maddi sıkıntılarla karşılaşmış ve gece kulüplerinde kanun çalarak harçlığını çıkartmıştır.
Gazetecilik kariyerine başladığı ilk yer, Hürriyet Gazetesi olmuştur. Köşe yazılarını yazmak için kendi köşesini “10. Köy” adını veren Coşkun, Hürriyet’te önemli bir yazar haline gelmiştir. Ancak iktidar değişikliği sonrası yazılarına müdahale edilmesi ve yönlendirme istenmesi üzerine istifa etmiştir. Daha sonra Habertürk, Cumhuriyet ve son olarak SÖZCÜ gazetelerinde yazmıştır. SÖZCÜ’de özgürce yazılar yazan Coşkun, hastalığına kadar bu gazetede çalışmış ve umudunu hiç yitirmemiştir.
Coşkun’un İsrail-Filistin çatışmasıyla ilgili olarak yazdığı bir yazı ve sokak hayvanlarının durumu hakkında yazdığı düşünceler de belirtilmiştir. Eşi Andree ve kardeşi Haluk, Coşkun’un ölümüyle ilgili duygularını ifade etmişlerdir. Andree, onun özlemiyle yaşadığını belirtirken, Haluk ise hala onun geri geleceği umudunu taşıdığını dile getirmiştir. Bekir Coşkun, Türk basınındaki yerini ve etkisini uzun süre koruyacak bir isim olarak hatırlanmaya devam edecektir.
