8 Nisan 2025 tarihinde Kadıköy Dayanışma Sahnesi’nde, “Diktatör Erdoğan” dövizi taşıdığı gerekçesiyle tutuklanan Esila Ayık, avukatları aracılığıyla cezaevinden önemli bir mesaj gönderdi. Tutukluluğu sırasında yaşadığı zor koşulları ve duygularını ifade eden Ayık, cezaevinde olmasına rağmen umudunu kaybetmediğini gösteren bir metin kaleme aldı.
Esila Ayık, tutuklu bulunduğu süre zarfında kronik kalp ve böbrek hastalığına rağmen cezaevinde tutulmaya devam etmektedir. Bu önemli mesajında, kişisel hislerinin yanı sıra toplumsal bir çağrı da yaparak cezaevlerinde bulunan diğer öğrencilere yönelik de dikkat çekici bir mesaj vermektedir. Mesajında aktardığı duygular, sadece bir bireyin yaşadığı zorlukları değil, aynı zamanda ifade özgürlüğü ve insan haklarının korunması konusundaki endişeleri de kapsamaktadır.
Ayık, mesajında, “Livaneli’nin ‘Kardeşimin Hikayesi’ndeki kitabının ana karakteri gibi beni bir buçuk, iki yıl cezaevinde unutacaklarını sanmıştım” ifadesini kullanarak, cezaevindeki yalnızlık hissini dile getiriyor. Bu ifadeleriyle, toplumdaki birçok bireyin tutukluluk sürecinde yalnız bırakıldığını veya unutulduğunu düşündüğünü, bu nedenle yaşadığı psikolojik sıkıntıları ifade etmiştir. Bu durum, onun yaşadığı bireysel trajedi ile toplumsal bir sorunun kesiştiği noktayı öne çıkartmaktadır.
Aynı zamanda, “Sayenizde bu romanın benim gerçeğim olmadığını anladım” diyerek, içinde bulunduğu durumun gerçekliğini vurgulamaktadır. Burada, Ece Ayhan’ın yazdığı roman ile kendi yaşamı arasında bir karşılaştırma yaparak, toplumun tutuklu bireylere karşı ihmalkar bir tutum sergilediğine dair eleştirisini dile getiriyor. Kendi durumunu edebi bir bakış açısıyla sunarak, okuyucuya daha soyut bir çağrıda bulunmaktadır.
Gelen desteklere de teşekkür eden Ayık, “Lütfen cezaevlerinde tek bir öğrenci daha bırakmayın” diyerek kendi ve diğer tutuklu öğrencilerin durumuna dikkat çekmektedir. Bu son cümlesi, sadece kişisel talepten çok, bir kolektif mücadele çağrısı niteliği taşımaktadır. Esila Ayık’ın bu mesajı, cezaevinde bulunan diğer öğrencilerin seslerini duyurmak ve bu konuda toplumsal farkındalık yaratmak adına oldukça önemlidir.
Esila’nın durumu, günümüz Türkiye’sinde siyasi tutuklulukların ve bireylerin insan haklarının ihlal edilmesinin sıkça yaşandığı bir ortamda, bireysel hikayelerin toplumsal bir resim oluşturduğunun bir örneğidir. Genç bireylerin ifade özgürlüklerinin kısıtlandığı ve baskı altında tutulduğu bir ortamda yaşaması, sadece bireyleri değil, toplumu geniş bir biçimde etkilemektedir.
Bu tür durumlar, aynı zamanda toplumda dayanışma ve yardımlaşmanın önemini de ön plana çıkarmaktadır. Ayık’ın mesajı, bu bağlamda yalnızca kendi durumunu değil, benzer şekilde tutuklu bulunan diğer bireylerin haklarına da bir ışık tutmaktadır. Mesajına gelen desteklerle toplumun dayanışmasını güçlendirmek adına önemli bir adım atılmaktadır.
Sonuç olarak, Esila Ayık’ın mesajı, yalnızca bireysel bir durumu yansıtmakla kalmayıp, aynı zamanda toplumsal bir meseleyi gündeme getiriyor. Tutukluluk şartlarının ve ifade özgürlüğünün ele alındığı, insan haklarına saygının ön planda tutulduğu bir toplum inşa etme yönündeki çağ
