31 Mart yerel seçimlerinin ardından İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu, yeni danışmanlarını atama sürecini başlattı. İlk olarak İYİ Parti’nin aday gösterdiği Buğra Kavuncu’ya karşı seçimi kazanarak İstanbul Belediye Başkanı seçilen İmamoğlu, Ece Güner’in istifasının ardından yeni bir başkan danışmanı atadı. Ece Güner, yaptığı yazılı açıklamada, partiden istifa ettiğini belirtti ve atamanın bir parti meselesi değil, memleket meselesi olduğunu vurguladı. Güner, atama sürecini sosyal medya üzerinden duyurdu ve Ekrem İmamoğlu’na teşekkürlerini iletti. İmamoğlu da Güner’in istifasının ardından yeni danışmanıyla çalışacağı konusunda olumlu mesajlar verdi.
Diğer yandan, Gelecek Partisi Sözcüsü olarak görev yapan Serkan Özcan, Gelecek Partisi’nin İstanbul’a aday gösterilmemesi sonrasında istifa ettiğini duyurdu. Partisinin Saadet Partisi ile ortak aday belirlemesi üzerine istifa kararı alan Özcan, Ekrem İmamoğlu’nun danışmanlığı görevine atanmasının ardından teşekkürlerini iletti. Özcan, sosyal medya üzerinden yaptığı açıklamada, İmamoğlu’nun kendisini bu göreve layık görmesinden dolayı minnettar olduğunu belirtti. Gelecek Partisi’nin İstanbul’da aday gösterilmemesine rağmen, İmamoğlu’nun danışmanlığına atanması parti içinde ve kamuoyunda dikkat çekici bir gelişme olarak karşılandı.
Her iki istifa sürecinde de, atanan danışmanların Ekrem İmamoğlu tarafından seçilmesi ve teşekkür mesajlarının iletilmesi, siyasi partiler arasındaki ilişkilerin ve iş birliğinin önemini göstermektedir. İstanbul’da yaşanan bu süreçler, yerel seçim sonuçlarının ardından partiler arası ilişkilerin önemli bir boyutmış gibi çalışmasına da ışık tutmaktadır.
Sonuç olarak, İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun yeni danışman atamaları ve partiler arası iş birliği çabaları, yerel seçimlerin ardından siyasi dinamiklerin nasıl şekillendiğini göstermektedir. Ece Güner ve Serkan Özcan’ın istifaları ve atandıkları görevlere Ekrem İmamoğlu’nun verdiği önem, siyasetin ve belediye yönetiminin nasıl işlediğini anlamak adına önemli bir örnek teşkil etmektedir. Bu süreçler, Türkiye’nin siyasi atmosferinin değişkenliğine ve siyasi aktörler arasındaki ilişkilerin karmaşıklığına dair ipuçları sunmaktadır.
