Türkiye’de, “Emeklilikte Yaşa Takılanlar” kavramı, erken emeklilik uygulaması olarak bilinen bir sistemi beraberinde getirmiştir. Emeklilik sistemi genel olarak hizmet-külfet ilkesine dayanır ve belirli bir yaş, yıl ve gün sayısını tamamlayanlar emekli aylığı almaya hak kazanır. Avrupa ülkelerinde emeklilik yaşı genellikle belirli bir yaşa ulaşıldığında aylığa hak kazanılmasını öngörür.
Almanya’da emeklilik yaşı kademeli olarak artmaktadır ve yaş sınırı her yıl bir adım ileri taşınmaktadır. Emeklilik kasaları, yatırılan paraların değerlendirilmesi ve ileride aylık olarak ödenmesi prensibine dayanır. Çalışanların emeklilik primlerinin ödenmemesi durumunda cezai yaptırımlar uygulanmaktadır.
Almanya’da en erken emeklilik yaşı 63 olmasına rağmen erken emeklilik durumunda maaşlardan kesinti yapılır. Avrupa Birliği’nde emekli aylığı bağlanma yaşı genel olarak 66,7’dir. Türkiye’de ise EYT öncesinde emeklilikte yaşa takılma sistemi ile erken emeklilik uygulamaları başladığında emeklilik yaşı genel olarak düşmüştür.
Avrupa ülkelerinde kadın ve erkekler arasında emeklilik yaşı farklılıkları bulunmaktadır. Norveç, Hollanda, Almanya, Danimarka, İngiltere ve Finlandiya gibi ülkelerde emeklilik yaşları genel olarak 63 ile 64,9 arasında değişmektedir. Türkiye’de ise erkeklerde ortalama emeklilik yaşı 60.7 iken kadınlarda 59,3 olarak belirlenmiştir.
Emeklilikte yaşa takılma ve erken emeklilik uygulamalarının emeklilik sistemi üzerindeki etkileri hem sistemi hem de çalışanları olumsuz yönde etkilemektedir. Bu durum, hem emeklilik sisteminin dengesini bozmakta hem de emeklilik yaşını düşürerek sosyal güvenlik sistemine yük getirmektedir. Bu nedenle, emeklilikte yaşa takılanlar konusu, Türkiye ve diğer ülkelerde dikkate alınması gereken önemli bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır.
