13 Yıl Süren Sessiz Mücadele: Halil Özçelik’in Hayatı
İstanbul Teknik Üniversitesi Konservatuvar öğrencisi olan Halil Özçelik, genç yaşta, hayatı boyunca müzikle iç içe olan bir birey olarak yaşamakta olduğu SSPE (Subakut Sklerozan Panensefalit) hastalığı tarafından zor bir sınavdan geçti. Bu ölümcül hastalığa yakalandığında hayatı tümüyle değişti. Göz kapakları kapanmadan, konuşma yeteneğini kaybederek ve vücudunun tüm hareket kabiliyetini yitirerek 13 yıl boyunca hayat mücadelesi verdi. Annesi Gülsüm Özçelik’in özverili bakımıyla hayata tutunan Halil, 4 buçuk ay süren yoğun bakım sürecinin ardından 11 Nisan 2025 tarihinde hayata veda etti.
Hastalık Sürecinde Annesinin Desteği
Anne Günşül Özçelik, Halil’in 13 yıl boyunca hayatındaki tüm zorlukları birlikte aştıklarını anlattı. Annesi onun için “Ben geldim oğlum” dediğinde Halil, refleks olarak tepki veriyor, göz kırpıyordu. Özçelik, “Oğlum bilincini hiç kaybetmedi. O, benimle birlikteydken başını oynatıyor, elimle tutmaya çalışıyordu. Doktorlar onun bize tepki verdiğini söylüyordu. Bu kadar uzun süre birlikte kaldığımız için sesime her zaman tepki veriyordu” dedi.
Acı Bir Yoğun Bakım Süreci
Halil, hastaneye kaldırıldığında durumunun stabil olduğu belirtilse de, bir süre sonra akciğerindeki ana damara pıhtı atması sonucu makineye bağlanmak zorunda kaldı. Antalya’da yatacak bir yer bulunmadığından Burdur Devlet Hastanesi’ne yatırılmıştı. Yoğun bakımda 4 buçuk ay süren tedavi süresince bilincini kaybetmedi. Özçelik, her ziyaretinde, Halil’in kendisine tepkiler verdiğini ifade etti. “Her gittiğimde oğlum yine tepki veriyor, başını sallıyordu. Vefatından üç gün önce de aynı şekilde tepki verdi” diye ekledi.
İlk Yıllar ve İletişim
Halil, hastalığın başlangıcında konuşabiliyordu ancak zamanla bu yetisini kaybederek yalnızca “anne” diye seslenebildi. Gülsüm Özçelik, 2018’den itibaren sadece mama tüketebildiğini ve suyu bardakla içebildiğini söyledi. “Bakımı hep seve seve yaptım, çünkü onu hasta gibi hiç düşünmedim. Onu sağlıklı zamanlarında ne yapıyorsa o şekilde yaşatmaya çalıştım” ifadeleriyle, Halil’in ruh haliydin etkilenmemesi adına müzik dinletisi uygulanmayı sürdürdü. Özellikle müzik onun için vazgeçilmezdi ve hastaneye gidene kadar başında müzik açıktı.
Çocukluk Dönemi ve Dans Tutkusu
Halil’in dans tutkusunun çocuk yaşlarda başladığını belirten annesi Gülsüm Özçelik, “İlkokuldan beri halk oyunları ekibindeydi. Lise sona kadar dans etti. Yarışmalara katıldı, şehir dışı turnelere gitti” dedi. Halil, üniversitede İngilizce Fizik Bölümü’ne kabul edilse de, müzik ve dans isteği doğrultusunda İstanbul Teknik Üniversitesi’nin yetenek sınavına gizlice girdi ve Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı’na kabul edildi. 300 kişi arasında 4. olarak kabul edilmesi, onun için büyük bir başarıydı.
Eğitmenlik Hayatı ve Müzik
İstanbul’da hem salsa eğitmenliği yapan hem de ney dersleri veren Halil, pek çok öğrencisiyle sevgi dolu bir ilişki geliştirdi. Hastaneye yattığında öğrencileri kendisini aradı ve “Hocam gelmeyecek misiniz?” dediklerinde, Halil “İyileşince geleceğim” demişti. Ancak bu hayali gerçeğe dönüşmeyecekti. Annesi de
