Aşağıgülbahçe köyünde, hasat öncesi çedene ağaçlarının altına çadır kuran köylüler, yeşil renkli çedeneleri sırıklarla topluyor. Ardından bu çedeneleri torbalara doldurup evlerine taşıyarak güneş altında kurutmaya bırakıyorlar. Daha sonra kuruyan çedeneleri eleklerden geçirip toz, toprak ve diğer parçalardan arındırarak kavruluyorlar. Ardından taş havanda öğütülerek kahve gibi toz haline getiriliyor.
Çedenenin bilimsel adı “pistacia terebinthus” olup, farklı yerlerde menengiç, çitlenbik, çıtlık gibi adlarla da anılmaktadır. Köydeki çedene üreticisi Mahmut Irmak, çedeneleri taşla öğüterek kilogramını 300-400 liraya sattıklarını belirtiyor. Köylülerden Semi Ber ise bölgede çedene hasadının başladığı bu aylarda ev ihtiyaçları kadar topladıklarını ve çedene yağının çok sağlıklı olduğunu vurguluyor. Ayrıca çedenenin bazı hastalıklara iyi geldiğini ve katkı maddesi içermediğini söylüyor.
Köylülerden Anık Öz, çedene ağaçlarının atalarından kalma olduğunu belirtiyor ve her yıl çedene ağaçlarının bol miktarda meyve verdiğini söylüyor. Güzün topladıkları çedeneleri kahveye dönüştürdüklerini ve genellikle evlerinde tükettiklerini ifade ediyor. Çedene kahvesinin sağlığa faydalı olduğunu ve kendi yetiştirdikleri çedenelerin tadının bir başka olduğunu belirtiyor.
Aşağıgülbahçe köyünde 400 hanelik bir yer olduğunu dile getiren Ber, köyde daha çok hayvancılığın yapıldığını ve çedene hasadının bu dönemde gerçekleştiğini aktarıyor. Köylüler, çedene ağaçlarını atalarından kalma olduğunu ve her yıl bol miktarda meyve verdiklerini vurgulayarak, çedenenin genellikle evlerinde tükettiklerini ve sağlık açısından faydalarını gözlemlediklerini belirtiyor. Güneş altında kuruttukları çedeneleri kavurup öğüterek kahve gibi toz haline getiriyor ve kilosunu 300-400 liraya satıyorlar.
