Gazeteci Murat Ağırel, eski Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek dönemine ait rantlar hakkında hazırlanan iddianamenin detaylarını kamuoyuna açıkladı. Ağırel, bu iddianamenin, bir vakfın içindeki çekişmeler sonucu savcılığa ulaştığını belirtti. Ayrıca, Ankara Büyükşehir Belediyesi Başkanı Mansur Yavaş’ın durumu savcılığa şikayet etmemiş olsaydı, büyük ihtimalle takipsizlik kararı çıkacağını vurguladı. Bu ifadeleriyle, iddianamenin ardındaki olayların daha karmaşık bir yapıya sahip olduğunu dile getirdi.
Ağırel, Cumhuriyet gazetesindeki köşe yazısında, “Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı Memur Suçları Soruşturma Bürosu’nun bu yıl hazırladığı bir iddianame mevcut. Bu iddianamede, Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin bazı meclis üyeleri ve bir vakfın yöneticilerinin, imar plan değişiklikleri aracılığıyla milyonlarca lira değerinde rant sağladıkları iddia ediliyor.” şeklinde açıklamalarda bulundu. İddianamede, elde edilen kazançların, vakfın kaynakları vasıtasıyla belirli şahıslara sistematik bir şekilde aktarıldığı öne sürülmekte. Ayrıca bu süreçte, imar plan değişikliklerinin hızlı bir şekilde, genellikle birkaç gün içinde tamamlandığına dikkat çekiliyor. Normal şartlarda aylar sürebilecek imar süreçlerinin, sadece dokuz günde tamamlandığı iddia ediliyor.
Bunun yanında, TEKVAK Vakfı’na bağlı olan TEKVAK Emlak AŞ’nin, emsal artırma işini A Grup Planlama İnşaat şirketine verdiği bilgisi de öne çıkıyor. İddianameye göre, bu şirkete ait olan Mehmet Pamuksuz’un, imar plan değişikliği belediye meclisinde oylandığı esnada, oylamaya katılarak olumlu oy verdiği ve kendisi, eşi ve çocukları adına 6 (altı) paylı arsa sahibi olduğu tespit edildi. Bu durum, Vakıflar Ankara Bölge Müdürlüğü Teftiş Kurulu müfettişlerinin hazırladığı inceleme raporunda açıkça belirtilmiş.
Aynı zamanda, Ağırel, bu tür bir imar değişikliğinin, belediye meclislerinde geçirilen kararların ne denli hızlı bir şekilde yapıldığını gözler önüne serdi. Hızlı geçiş süreçleri, bazı kişilerin bu süreçlerden nasıl yararlandığına dair sorular gündeme getiriyor. İddianamede adı geçen kişiler ve vakfın yöneticileri arasında kurulan ilişkilerin, kamu kaynaklarının kötüye kullanılmasına yol açtığı ifade ediliyor.
Sonuç olarak, söz konusu iddianame, yalnızca bireylerin değil, aynı zamanda bir vakfın ve devlet kurumlarının işleyişinin sorgulandığı bir belge niteliği taşıyor. Bu durum, toplumsal şeffaflık ve hukukun üstünlüğü açısından önemli bir davanın habercisi olabilir. Kamuoyunun dikkatli bir şekilde takip etmesi gereken bir durum olduğunu söylemekte fayda var. Burada, hukukun sağlıklı işlemesi, iddiaların doğru ya da yanlış olduğunun ortaya çıkması kritik bir öneme sahip.
