Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarında “dış ülkelere jurnalcilik” vatan hainliği olarak kabul ediliyordu. Ülkenin seçilmiş yetkililerini dış güçlere şikâyet edenler, jurnalcilik suçlamasıyla karşı karşıya kalıyorlardı. Özellikle sermaye sahiplerinin Süleyman Demirel’i Haçlılara şikâyet ederek IMF’nin kredi vermesini engellediği biliniyordu. Sonrasında gelen iktidarlar da bu durumla karşı karşıya kaldı.
12 Eylül 1980 darbesiyle Kenan Evren’in “Devlet Başkanı” olarak ilan etmesi ve gazeteci kimliğiyle bilinen Bülent Ecevit’i jurnalcilikle itham etmesi, bu durumun trajik bir boyutunu oluşturdu. Sıkıyönetim Mahkemeleri de “devletin hariçteki nüfuzunu kıracak şekilde dâhili vaziyeti hakkında yabancı bir memlekette asılsız neşriyat” suçlamasıyla Ecevit’i cezaevine gönderdi.
Geçmişte hapis cezaları alıp partisi kapatılan Ecevit, sonraki yıllarda bu konuda suskun kaldı. Ancak jurnalcilik olayları zamanla, özellikle AK Parti döneminde daha da açığa çıktı. Muhalif milletvekillerinin Batılı yetkililere gönderdiği mektuplar, Türkiye karşıtı ifadeleri ve AK Parti’yi kötülemesi, jurnalcilikten örneklerdi.
CHP’nin devrik lideri Kemal Kılıçdaroğlu da yaptığı açıklamalar ve yurtdışı ziyaretlerinde Türkiye’yi şikâyet etmesiyle jurnalcilikle suçlandı. Özellikle AK Parti’ye karşı sık sık yabancı medyaya şikâyet ettiği biliniyordu. Ancak CHP’nin yeni lideri Özgür Özel, bu duruma karşı çıktı ve Türkiye’nin yabancılara şikâyet edilmesine karşı duruş sergiledi.
Son dönemde Özel’e karşı başlatılan karalama kampanyaları ve çeşitli iddialar da jurnalcilik etkisinin sürdüğünü gösterdi. Özel’in istifasının istenmesi ve kirli operasyonlar, Türkiye’nin iç ve dış politikasını olumsuz etkilemeye devam ediyor. Türkiye’nin sivil bir anayasaya ihtiyacı olduğu ve bağımsızlık mücadelesi verenlerin CHP’nin de bu mücadeleye destek vermesi gerektiği vurgulandı. Özel’in, Türkiye’nin çıkarlarını koruma adına adımlar atmış olması takdirle karşılandı.
Sonuç olarak, Türkiye’de jurnalcilik tarihinin geçmişten günümüze uzanan bir süreç olduğu ve siyasette etkisini sürdürdüğü görüldü. Ancak Türkiye’nin iç ve dış politikasını koruyacak güçlü ve bağımsız bir duruşla bu tür olumsuz etkilerin bertaraf edilebileceği dile getirildi.
